Ik heb een engeltje op mijn schouder gehad

Stel je voor: eerst krijg je een motor-ongeluk  en word je honderd procent afgekeurd voor je werk. Je gaat vrijwilligerswerk  doen maar dan word je getroffen door longkanker. Het overkwam Rob Bakker. Toch ging  hij niet bij de pakken neerzitten. Hij pakte zich op en is helemaal terug als  wijkbeheerder. “Een geweldige baan.”

Rob Bakker volgde de praktijkopleiding sociaal wijkbeheer en huismeester. Hij heeft net een woning opgeleverd als we hem bellen voor een interview. Hij klinkt monter en geeft op de achtergrond zijn collega af en toe nog wat aanwijzingen. “De oplevering ging goed, hoewel er wat taalkundige uitdagingen waren. Deze meneer is een doofstomme Sri Lankaan en er was geen tolk bij. Maar met handen en voeten hebben we gelukkig alles duidelijk kunnen maken”, lacht hij.

Je hebt een interessante loopbaan gehad tot dusver, hoe ben je als Technisch Vakman bij woningstichting Den Helder terechtgekomen?

“In 1998 kreeg ik een zwaar auto-ongeluk waarna ik werd afgekeurd voor werk. Het herstellen duurde enkele jaren, waarna ik me aanmeldde voor vrijwilligerswerk. Via het UWV kwam ik toen bij woningstichting Den Helder terecht, in het magazijn. Vanwege mijn bouwachtergrond als timmerman belandde ik een jaar later op de bus als een soort allround klusjesman. Dat ging eigenlijk heel goed en ik kon daar uiteindelijk weer een volledige baan van maken. Maar toen volgde een terugslag.”

Wat gebeurde er dan?

“Ik kreeg longkanker, dat is nu twee jaar geleden. En nu heb ik nog maar anderhalve long. Dat gaat op zich prima, maar echt zwaar werk lukt niet meer. Vandaar dat ik me heb opgegeven voor de praktijkopleiding tot wijkbeheerder. En via die opleiding heb ik nu een baan als Technisch Vakman.”

Hoe bevalt het werk in de corporatiewereld?

“De laatste jaren gaat het hard achteruit. Ik bedoel het werk met de huurders. Ik merk dat mensen agressiever worden, gelukkig heb ik wel hele leuke collega’s en kan ik veel van mijn ervaring inzetten om de band met de huurders toch goed te houden. Maar het is wel een uitdaging.”

Want als wijkmeester heb je veel contact met huurders?

“Ja, ik zorg dat de wijk netjes blijft. De portieken netjes houden, sloten en lampjes vervangen en fungeren als tussenpersoon tussen de huurder en woningstichting. Ik had overigens al wat ervaring met het werk via een collega en ik kan goed met mensen omgaan. Ik heb er alle vertrouwen in dat dit goed komt.”

Is dat ook iets wat je bij de opleiding geleerd hebt, communiceren?

“Dat sprong er voor mij wel uit ja. Van nature gaat dat al goed bij mij, ik kan bij iedereen goed aansluiten. Tijdens de opleiding was er ook vel aandacht voor non-verbale communicatie. Hoe ga je staan? Hoe houd je je handen? Hoe stel je jezelf open op? Dat soort vragen.”

Ik mag wel zeggen dat jij enorm veel geluk hebt gehad?

“Dat mag zeker! Ik heb een engeltje op mijn schouder gehad. Ik ben van iemand die niet meer kon lopen helemaal teruggekomen naar een mooie betaalde baan. In plaats van steeds verder achteruit ben ik alleen maar beter geworden. De stap van onderhoud naar Technisch Vakman is een zegen geweest, het is een minder zware baan die ik tot mijn pensioen kan doen. Een win-win situatie heet dat geloof ik”, lacht hij.