Als je zelf een oplossing bedenkt, beklijft hij beter

Wonen Limburg is de grootste corporatie  van de provincie en heeft zo’n 26.000 woningen in beheer, verspreid van zuid  tot noord. Met zoveel woningen en huurders is er af en toe uiteraard ook overlast  of zijn er zorgvragen waarop gehandeld moet worden. Dan staat Patricia Daniëls  klaar om in actie te komen. Haar training Motiverende gesprekstechnieken helpt  haar daarbij.

Patricia is Medewerker Leefbaarheid bij Wonen Limburg. Ze neemt onder andere deel aan vangnet-overleggen met de gemeente. “Ik kom vooral in beeld als een zorgvraag of bijvoorbeeld overlast door vuilnis of stank in de woning niet meer door de wijkbeheerders is op te lossen. Zij verwijzen de casus dan door naar mij. Maar ook word ik wel door buren gewezen op bijvoorbeeld stankoverlast of als een bepaalde bewoner al enkele dagen niet meer gezien is. Buren hebben dat vaak snel in de gaten en ondernemen vaak eerder actie dan familie die iets verder weg woont en dan toch wat minder contact heeft met een bewoner.”

Wat doe jij dan?

“In het geval van een sterk vervuilde woning bel ik dan allereerst aan bij de bewoner. Dan maak ik een plan samen met de bewoner en eventuele externe zorgpartners.”

Dat klinkt best gemakkelijk?

“Haha, nou nee. Daar heeft de training van Kjenning mij ook echt bij geholpen. Het gaat er namelijk om bij iemand een structurele gedragsverandering te bewerkstelligen. Dus niet een incident oplossen maar bij iemand in zijn hoofd komen en zo de intrinsieke motivatie aan te spreken zodat zijn huis bijvoorbeeld niet weer zo vervuild raakt. Als dat lukt, hoef je het maar één keer goed op te lossen.”

Waarom is dat moeilijk?

“Vaak vervallen mensen in dezelfde patronen. Ze ruimen hun huis op of ruimen de voortuin met al die vuilniszakken op, maar een tijd later zit je weer met hetzelfde probleem. Ik moet dus een manier vinden die bij een bewoner past en waarbij hij zelf overtuigd raakt van de ernst van het probleem en de oplossing ook echt vanuit hemzelf komt. Dat vergt maatwerk maar niet teveel zaken invullen voor de ander. Ik ga niet met iemand meedenken en hem alles voorkauwen. Als je zelf iets bedenkt, beklijft het ook beter.”

Wat had je dan precies aan de cursus?

“Het leuke aan de cursus vond ik vooral dat je leert in te zetten op langdurige gedragsverandering in plaats van incidentele. We hebben daarover theorie gehad en er ook mee geoefend met een acteur. Belangrijk was bijvoorbeeld om emotie bij de ander te herkennen en te erkennen. Dus simpelweg zien dat iemand boos of overstuur is en dat ook benoemen. Daarmee erken je de ander en dat werkt positief tijdens een gesprek. Daarbij is het ook belangrijk dat je het vanuit oprechte interesse en betrokkenheid doet. Anders prikken mensen er zo doorheen en heeft de aanpak geen effect. Je moet bij dit werk dus echt betrokkenheid voelen bij je huurders.”

Wat heb je nog meer geleerd tijdens de cursus?

“Ik merk dat de manier waarop de cursus werd gegeven bijzonder veilig was. Je mocht van alles, maar hoefde niets. Ik ben op geen enkele manier bijvoorbeeld voor het blok gezet dat ik moest oefenen met de acteur. Dat gaf mij een heel veilig gevoel.”